adj.

proper, suitable, convenient;
probable;
— է, it is proper, right.

adj.

ἀρμόδιος aptus, concinnus, idoneus οἱκεῖος familiaris իբր Համաբուն, ընդակից. անկակից. յանկաւոր. յարմար. պատկանաւոր. պատշաճ.

Եղիցի պատկանութիւն, այսինքն ըմբոն եւ կարող հասումն. (Սահմ. ՟Ա։)

Վարկանէր հաւատարիմ եւ ըմբոն գործոց իրացն. (Փարպ.։)

Ոչն ճահաւորեալ ըմբոն. (Մագ. ՟Ծ՟Գ։)

Զընտանի եւ զըմբոն օրինակաց բուռն հարկանել, այսինքն ի տեսելոց կամ ի լսելոց յարմար ապացուցիւք յանդիման կացուցանել, զանտեսիցն իմացուած. (Սկեւռ. ես.։)

դիմազ ԸՄԲՈՆ Է. դիմազ. ἁρμόδιον ἑστι congruum est οἱκείον convexit Պատկա՛ն է. պատշա՛ճ է. ա՛նկ է. ի դէ՛պ է. յարմա՛ր է. ճա՛հ է.

Ո՛չ ըստ այժմու ժամանակիս ըմբոն է. (Անյաղթ ստորոգ.։)

Ըմբոն եւ ի դէպ է (ասել). (Եւս. քր. ՟Ա։)

Խոստովանողի՛ն ըմբոն եւ ընտանի եւ ի դէպ (է) գոյն սուտակին. (Փիլ. այլաբ.։)

Զոր ըմբո՛ն (կամ ըմպո՛ն) է մեզ առնել։ Իմում յանդգնութեանս վարձկանութիւնն է ըմբոն. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Գ. եւ ՟Ե։)

Ահա թագաւոր քո գայ եւ այլն, ո՛չ երկրաւորաց, այլ Քրիստոսի ըմբոն է. (Տօնակ.։)