familiarity;
acquaintance;
custom;
յ— ածել, to familiarize with;
— ունել ընդ ումեք, to be familiar with.
ԸՆԴԵԼՈՒԹԻՒՆ συνήθεια assuefactio, consuetudo, familiaritas ἠμερότης mansuetudo որ եւ ԸՆՏԵԼՈՒԹԻՒՆ. Ընդելն գոլ. ընդելնուլն. ընտանութիւն. ծանօթութիւն. տեղեկութիւն. սովորութիւն. վարժութիւն. կրթութիւն. սովրիլը, սովրածութիւն.
Գազանք ո՛չ եթէ բնութեամբ են չարք, որպէս ընդելութեամբն ցուցանեն. (Յճխ. ՟Դ։)
Մօտ գային (գազանք) եւ ընդելութիւն ընդ մարդոյն ունէին։ Զքարբս յընտելութիւն մարդկան ածեն։ Յորոց կիսոցն եւ մորիքն արտաքոյ ընտելութեան մարդկան են. (Եզնիկ.։)
Զի ընդելութեամբ երկրայնովս առաւելութիւն վերնումն թագաւորութեան յայտնապէս ճշմարտեսցի. (Նար. ՟Հ՟Ե։)
Առ տունսն ընդելութիւն (նախրաց). (Նիւս. կազմ.։)
Իսկ եթէ զսովորութիւնն պատճառս դնիցես, եթէ յայլ ընդելութիւն կրթեսցես զանձն, զամենայն դիւրաւ վճարեսցես։ Զայլ իմն սիրոյ պատճառս խնդրեմք անձանց, ոմանք զազգականութեանն, եւ ոմանք զընդելութեանն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17։ ՟Գ. 6։)
Ընդելութեամբ եւ սովոր սիրով. (Վրդն. ծն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընդելութիւն | ընդելութիւնք |
| accusatif | ընդելութիւն | ընդելութիւնս |
| génitif | ընդելութեան | ընդելութեանց |
| locatif | ընդելութեան | ընդելութիւնս |
| datif | ընդելութեան | ընդելութեանց |
| ablatif | ընդելութենէ | ընդելութեանց |
| instrumental | ընդելութեամբ | ընդելութեամբք |