adj.

familiar, brought up in the house;
cf. Ընդասուն.

adj.

ԸՆՏԱՍՈՒՆ կամ ԸՆԴԱՍՈՒՆ ԸՆՏԱՍՆՈՒՆԴ կամ ԸՆԴԱՍՆՈՒՆԴ. οἱκῶν οἱκίαν domi sedens Ի տան սնեալ. ընտանասուն. ո՛չ վայրագ. ըստ յն. տնաբնակ. որ նստի ի տան եւ ի մէջ ընտանեաց.

Այր առանց պաճուճանաց ընտասուն. (Ծն. ՟Ի՟Ե. 27։)

Որ ի Մծբ. գրի.

Յակոբ այր միամիտ եւ ընդանեսուն (կամ ընդասուն)։

Ոչ ընդ անձեռնընտելսն հաւասարէ (աղաւնին), եւ ո՛չ ընդ ընդասնունդսն դեգերեալ՝ ծխոյ աղտեղութեամբ ներկանի. (Պիտ.։)