adj.

ԹՇՆԱՄԱՆԻԿ ԹՇՆԱՄԱՆԻՉ ԹՇՆԱՄԱՆՈՂ. ὐβριστής, ὐβριστικός convitiator, contumeliosus Որ թշնամանէ. թշնամանադիր. թշնամանալից. անդուռն բերան.

Զբանս թշնամանիկս, եւ զլեզու յանդուգն։ Յողոքչացն մանաւանդ, եւ ոչ ի թշնամանչացն պարտ է խորշել. (Ոսկ. մտթ.։)

Ի Քրիստոս լինի մեղուցեալ թշնամանիչն (պատկերի նորա)։ Ի վերայ հարկանիլ հայհոյչացն եւ թշնամանողաց. (Յհ. իմ. պաւլ.։ Տե՛ս եւ ԹՇՆԱՄԱՆՈՂ. ՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 13։ Տիտ. ՟Ա. 9։ Առակ. ՟Զ. 17։ ՟Ժ՟Է. 25։ ՟Ի. 1։)