Ժողովարար, աց

adj.

Որ ժողովս առնէ, մանաւանդ որպէս խռովարար, կամ ինքնագլուխ.

Արտաքսեալքն յեկեղեցւոյ ոչ ամենեքեան հերձուածողք ասին. այլ զկէսս հերձուածողս կոչեցին միայն, եւ զայլս առանձին ժողովարանս (Բրս. կանոն.։)