sophist, pedant, sophister;
sophistical, pedantieal;
finespun, subtle.
Իբր յն. սոփեստէս. σοφιστής sophista. Այն՝ որ համարեալ է որպէս իմաստուն կամ իմաստասէր ոք եւ գրագէտ, ճարտասան, եւ այլն. եթէ իցէ արդեամք, եւ եթէ անուամբ եւեթ.
Զոր իմաստնոց, այլ ո՛չ իմաստակաց արժան տեսանել. (Փիլ. լին. ՟Գ. 35։)
Կարծեցեալք այն իմաստակք Մագ. (՟Ե։)
Զամնիւքն գտցէ գերազանցեալ զիմաստակացն հոյլս. (Պիտ.։)
Իմաստակի ումեմն արտաքնոյ բարւոք թուեցաւ չար ասել ըզմահ։ արձագանք ... ըստ իմաստակի ումեմն օտարի զօդ վիրաւորեալ։ Դպիր կշտամբեալ, իմաստակ խելագար. (Նար.։)
Պիհրոն ոմն իմաստակ ի հնումն. (Շ. ամ. չար.։)
Մերթ որպէս իմաստակական. σοφιστικός sophisticus. Բազումք իմաստուն կարծեն զգտակն բանից իմաստակաց։ Կամի յանդիմանել զիմաստակ բարսն. (Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. լին.։)