hy    |   fr

Իննսնամենի

adj.

cf. Իննսնամեայ.

adj. adv.

ԻՆՆՍՆԱՄԵԱՅ ԻՆՆՍՆԱՄԵԱՆ ԻՆՆՍՆԱՄԵՆԻ. որ եւ ԻՆՆՍՆԵՄԵԱՆ. որոյ իցեն ամք իննսուն. կամ ըստ յն. իննսուն ամաց.

Եւ սարրա իննսնամեայ (գոլով) ծնանիցի. (Ծն. ՟Ժ՟Է. 17։)

Եւ հայրն անտոն իննսնամեայ էր. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

եղազարոս իննսնամենի որդի լինել. (Եփր. ծն.։)

Ծնաւ սառա զիսահակ՝ իննսնամենի գոլով. (Նախ. ծն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif իննսնամենի իննսնամենիք
accusatif իննսնամենի իննսնամենիս
génitif իննսնամենի իննսնամենեաց
locatif իննսնամենւոյ իննսնամենիս
datif իննսնամենւոյ իննսնամենեաց
ablatif իննսնամենւոյ իննսնամենեաց
instrumental իննսնամենեաւ իննսնամենեաւք