adj.

absolute, supreme, sovereign.

adj.

αὑτοδύναμος per se potens. որ յինքենէ ունի զօրութիւն. ինքնին հզօր. ըստ ինքեան կարօղ.

Ինքնիշխան. (ինքնիշխան, ինքնազօր, ամենազօր. Շար.։)

Անքնին ինքնազօր ձայնիւ հրամայեալ. (Նանայ.։)

ՆՔՆԱԶՕՐ. αὑτοκρατής imperiosus. Բու՛ռն որպէս ինքնակալ, յիւր զօրութիւն յեցեալ.

Արանցն բնութիւն եղեւ ինքնազօր իբրու կենդանիանհատակ բանին. (Պղատ. տիմ.։)