cf. Իրաւապէս.
δικαίως juste, jure. որ եւ ԻՐԱՎԱՊԷՍ. Իրաւամբք. յիրաւի. ստուգութեամբ եւ արդարութեամբ.
Ստուգապէս եւ իրաւաբար. (Նար. ՟Ի՟Զ։)
Ոչ իշխանաբար, այլ իրաւաբար գիտել զլաւա եւ զվատթարն. (Փարպ.։)
Իրաւաբար յանդիմանել, կամ լուծանել ի պաշտամանէն. (Մխ. երեմ. Կանոն.։)