ԼԱՄԲԱՐ կամ ԼԱՄՊԱՐ cf. ՂԱՄԲԱՐ. որպէս յն. λαμπάς.

Լուցանին իբրեւ լամբարս հրոյ։ Աստուած զերկնայինսն ծագեսցէ լամբարս. (Փիլ. լին. ՟Գ. 15։)

Ի բերանոյ նորա լամպարք բորբոքեալք։ Իբրեւ զլամպարս հրոյ. (Յոբ. ՟Խ՟Ա. 10։ Զաք. ՟Ժ՟Բ. 6։)

Կամ որ է լապտեր.

Լամպար (կամ ղամբար) ամպարըշտաց մեղք. (Առակ. ՟Ի՟Ա. 4։)