adj.

that shakes off the yoke, disobedient, refractory, froward, rebellious;
— լինել, to shake off the yoke, to obtain liberty;
to be refractory.

adj.

Որ ի բաց ընկենու կամ թօթափէ զլուծ. վտարանջօղ. անհնազանդ. ապստամբ.

Իբրեւ երինջ լծընկէց եղեւ ինձ իսրայէլ. (Ովս. ՟Դ. 16։)

Մի թուիցիմք այնուիկ լծընկէցք։ Լծընկէց եւ հակառակ խրատուց. (Յհ. կթ.։ Շ. բարձր.։)

Յայնպիսի հպարտութենէ՝ լծընկէցս լինիմք. (Լմբ. պտրգ.։)

Զլուծընկէց պարանոցս իւրեանց ոչ մուծին ի լուծ հնազանդութեան օրինաց. (Մծբ. ՟Ժ՟Բ։)