adj.

that bears a light, luminous.

adj.

կրօղ կամ ունօղ յինքեան զլոյս. լուսազգեաց. լուսակիր։ Արփիաճաճանչ լուսակիրն ական արւու։ Մեծին սողովմոնի տաճար լուսակիր. (Երզն. լս.։)

Տաճար լուսակիր, լեառն տեառն, եւ տուն աստուծոյ. (Գանձ.։)

Եւ մայր լուսոյ սուրբ աստուածածին.

Լուսակիրն, յուսակիրն, աստուածածինն, սքանչելածինն՝ կոյսն մայր. (Պրպմ. ՟Լ՟Զ։)