adj.

that permits the light to pass;

s.

cf. Լուսամուտ.

adj. s.

ὐπόφαυσις sublucidum;
hiatus, quo lux transit;
fenestra. Պատուհան կամ երդ, որ զլոյսն արտաքին անցուցանէ ի ներքս ի տունն. լուսանցք. լուսամուտ.

Պատուհանքն վանդակապատքն լուսանցոյցք շուրջ զերեքումք վասն հայելոյ։ Ըստ լուսանցուցացն, եւ ըստ մտից պտշգամացն. (Եզնիկ. ՟Խ՟Ա. 16։ ՟Խ՟Բ. 11։)

Խցին զլուսանցոյց պատուհանս։ Ըզլուսանցոյցս շողախաղացս. (Արծր. ՟Դ. 12։ ՟Ե. 6։)

Տեառնագրեա՛ քո անուամբդ զլուսանցոյց երդ յարկիս. (Նար. ՟Ժ՟Բ։)

լուսանցոյց բանտին, զի զլոյս մի՛ տեսցեն. Լուսանցոյց յարկին յապակոյ. (Յհ. իմ. եղեղ։ Ճ. ՟Ա.։ Լմբ. պտրգ.։)

Լուսանցոյց. պատուհան՝ որ զլոյսն ի տունն նցուցանէ. (Լծ. նար.։)