cf. Խամրանամ.
cf. ԽԱՄՐԱԱՆԱԼ. μαραίνομαι aresco. չորնալ. փճանալ.
Սակաւիկ ինչ ժամանակ ծաղրեալ, եւ դարձեալ խամրին։ Ձմերանի զուարճացեալքն խամրին. (Նիւս. կուս. եւ Նիւս. երգ.)
Խամրին եւ թառամին։ Խամրի, եւապականի։ Չթառամի, չխամրի. այլ միշտ ծաղկի. (Վեցօր. ՟Ե. Սարգ. յկ. ՟Բ։ Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Բ։)
Յորժամ հասանեն ի վերայ նոցա փորձանք ինչ, խամրին յերեսաց նորա. (Եփր. համաբ. ըստ Լմբ.։)
Զինչ օգուտ իցէ ի սերմանեացն, որ ի բոյսն բարւոք իցեն, եւ ետոյ խամրին. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 8։)
Արեւըն խեթիւառ նախնին հայի (ադամ), առժամանն այնպէս երեւելի յաճմունս բարւոյհամակեալ՝ ներկեալ խամրէին. (Փարպ.։)