adj.

speckled, spotted;
dapple, motley, sorrel, roan, piebald;
կիճ —, serpentine marble.

adj.

ԽԱՅՏԱԽԱՐԻ ԽԱՅՏԱԽԱՐԻՒ. διάλευκος subalbus (որպէս թէ մթագոյն խայտիւք. Խայտախարոյք) գորշախայտ. մոխրագոյն. խայտապիսակ. սպիտակախառն.

Ծնանէին խաշինքն խայտախարիւս։ Պիսակք եւ խայտախարիւք։ Գորշախայտք եւ խայտախարիւք են. (Ծն. ՟Լ. 32։ ՟Լ՟Ա. 10. 12։)

Ամենայն խայտախարիք. (Շ. բարձր.։)

Նկարէնս եւ խայտախարի գառինս. (Վրդն. լս.։)

Ոչխար խորհրդով ղղացեալ, յորմէ խայտախարի աւ կրկնակի գառն մեզ ծնաւ. (Հ. կիլիկ.։)

Խայտախարի գաւազանօք զկծեալ խայտախարիք ծնանէին. (Տօնակ.։)