s.

the devil, demon;
venomous serpent.

s.

ԽԱՐԱՄԱՆԻ գրի եւ ԽԱՐԱՄԱՅՆԻ, ԽԱՐԱՄԱՆ. պ. ահրաման, էհրէմէն, էհրիմէն . որ եւ ԱՐՀՄՆ. Չար աստուածն համարեալ առ պարսիկս. չար հիշատակ. դեւ. սատանայ. որպէս պատճառ ամենայն չարեաց, եւ կարծեցեալ չար իրաց. տիվ, տէվ.

Այլ թէ արհմն չար կարծիցի նոցա՝ վասն զխարամանի անուն կրելոյ, առ ի յարեւէ զարեգակնատենչիկսնարկանելոյ, ուստի եւ զանուն իսկ զխարամանոյ առ։ Որպէս մոգք խափին, թէ խարամանն արար զչարիս. (Եզնիկ.։)

Ի դիւաց խարամանւոյ խաբեալ։ Ոյժ տայքխարամանյոյն. (Եղիշ. ՟Բ։)

Ոչ գազանաց գազանութիւն, ոչ խարամանեացն արհաւիրք. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 18.) (որ բերի եւ ի յաջորդ նշ. այլ ի յն. չիք)։

Խրատ խարամայնոց՝ խաւար խորհրդոց աստուած նախնի մարդոց. (Գանձ.։)

ԽԱՐԱՄԱՆԻ. որպէս օձ չար (ըստ նմանութեան արդեօք խորամանկ օձին որ ի դրախտին, այսինքն սատանայի).

Դան զի անուանեցաւ օձ խարամանի։ Վասն թեւաւոր օձիցն խարամանեաց որ էին անդ։ Եղեն կերակուր օձից խարամանեաց։ Խցին զբերանս խարամանեաց. (Եփր. ել. եւ Եփր. պհ.։)

Զի մի՛ ի խարամանեաց օձիցն վնասիցիմք։ Բանաւոր ծիծռունք, որք ի յոձից խարամանեաց ոչ վնասեցան. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)

Զազգ թիւնաբեր օձի յաճախագոյն խարամանիս ասեմք. (Վանակ. յոբ.։)