hy    |   fr

Խոնարհմտութիւն

cf. ԽՈՆԱՐՀԱՄՏՈՒԹԻՒՆ.

Խոնարհմտութեամբ բարձրասցի. (Լծ. ածաբ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խոնարհմտութիւն խոնարհմտութիւնք
accusatif խոնարհմտութիւն խոնարհմտութիւնս
génitif խոնարհմտութեան խոնարհմտութեանց
locatif խոնարհմտութեան խոնարհմտութիւնս
datif խոնարհմտութեան խոնարհմտութեանց
ablatif խոնարհմտութենէ խոնարհմտութեանց
instrumental խոնարհմտութեամբ խոնարհմտութեամբք