s.

abasement;
humiliation;
fall, decline;

gr.

conjugation.

s.

Խոնարհիլն. որպէս խոնարհութիւն, եւ նուաստութիւն, իջումն եւ զիջումն.

աստ ամբարտաւանութիւն, անդ խոնարհումն. (Ճ. ՟Ժ.։)

Մերժելով ի մտաց զսնոտի պարծանս ամբարհաւաճութեան, փոխանակ որոյ զիջանելոյ ըստ չափաւոր խոնարհմանն։ Շարժիմ ի բարձր աստիճանէ կատարելութեանն յամենեւին ի ստորին եւ ի վերջին խոնարհումն. (Պիտ.։)

Զսէր արարչին առ իւր մերոյ բարձրութեան։ Ուսանին զնորա խոնարհումն յերկնից, եւ զմարդեղութիւն. (Ագաթ.։ Նար. երգ.։)

ԽՈՆԱՐՈՒՄՆ. Կորացումն. թեքումն.

Զխոնարհումն գլխոց իւրեանց սնոտիպաշտամանն. (Փարպ.։)

Անկանիլն ոչ միայն զմարմնոյ խոնարհումն կոչէ. (Ի գիրս խոսր.։)

Յետ ելանելոյ հոգւոյն՝ խոնարհումն գլխոյն. (Բրսղ. մրկ.։)

ԽՈՆԱՐՀՈՒՄՆ, ըստ քերականաց. κλίσις declinatio. Լծորդութիւն բայից պէսպէսփոփոխմամբ.

Յարեւանայ բային ութ խոնարհմունք, տրամադրութիւնք. եւ այլն։ Խոնարհութիւնքն են բերօղ ամանակաց. եւ յայտ ի խոնարհմանց է։ Ոչ զանազանի ի խոնարհմունս որպէս զբայն. (Թր. եւ Երզն. քեր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խոնարհումն խոնարհմունք
accusatif խոնարհումն խոնարհմունս
génitif խոնարհման խոնարհմանց
locatif խոնարհման խոնարհմունս
datif խոնարհման խոնարհմանց
ablatif խոնարհմանէ խոնարհմանց
instrumental խոնարհմամբ խոնարհմամբք