cf. Խորասոյզ առնեմ.
ԽՈՐԱՍՈՒԶԵՄ ԽՈՐԱՍՈՒԶԻՄ, եցայ. ձ. Խորասոյզ առնել, լինել.
Խորասուզեալ ի յանդունդսն զգործակցեալսն չարին. (Գանձ.։)
Խորասուզիլ կամօք ի խորխորատ. (Լաստ. ՟Ի՟Թ։)
Խորասուզեալ մանկանցն ի յուխ. (Շ. յիշատ. առակ.։)
Խոնարհէա՛ ի խորասուզեալ անձն իմ, եւ ճգեա՛ ի բանակետղ սրբութեան հօտի քո. (Բենիկ.։)
Գայլք հրեղէն գետովք խորասուզեալք մաքրին ի միջոյ գառանց. (Սարկ. տոմար.։)