adj.

laughing, given to laughter.

adj.

γελοιαστής, γέλων facetus, scurra, ridens. Որ դիւրաւ կամ ստէպ ծիծաղի. ծաղրասէր. եւ Ծիծաղեցուցիչ.

Փոխանակ ծիծաղկոտի՝ մտախոհ. (Ածաբ. նոր կիր.։)

Երանի տայ սգաւորաց, եւ եղուկս կոչէ զծիծաղկոտս. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։)

Ոչ է պարտ ծիծաղել, եւ ոչ ծիծաղկոտաց յանձին ունել. այսինքն համբերել. (Վրք. հց. ձ։ եւ Բրս. կան.։)

Մեղայ ծիծաղելով, եւ ծիծաղկոտացն յանձին ունելով. (Մաշկ.։)