adj.

submerged in the sea;
— լինել, to go to sea;
to stand out to sea.

adj.

Մխեալն ի ծով. եւ Բնակիչք կղզեաց.

Ազգաց ազգաց՝ լեռնականաց եւ դաշտականաց. (Կաղանկտ.։)

Կամ իր ծովամխական. ուր իցէ մխիլն կամ սուզանիլն ի ծով.

Ծովամուխ եւ անդնդաչու ճանապարհաւ կարճեալ ի միջոյ, կամ չարչարեալք. (Վրդն. երգ.։ Տօնակ.։)

ԾՈՎԱՄՈՒԽ ԼԻՆԵԼ. Մխիլ կամ մտանել ի ծով. նաւարկել կամ իջանել ի խորս ծովու.

Մինչ դեռ ծովամուխ էին. տայ զինքն մոլեալ ծովուն։ Բազմութիւն նաւաց, որ ըստ ամնայն տարւոյ ժամանակաց ծովամուխ լինին. (Փիլ. յովն. եւ Փիլ. նխ. ՟Բ։)

Որք միջամուխք եղեն խորոցն աստուծոյ. (Երզն. ՟ժ. խորան.։)