vn.

to consent to, to agree with, to approve of.

ձ.

Կամակից լինել.

Տէր մեր յիսուս քրիստոս հօր ակնարկութեացն կամակցեալ. (Պրպմ. ՟Լ՟Ա։)

Հարկեցուցանէին զնա կամակցել եւ միաբանել անօգուտ խորհրդին. (Ղեւոնդ.։)

Յուդիթ ընդ իւրումնաժշտին կամակցեալ՝ զայլազգին զողոփոռնէ սատակեաց։ Տուբիթ ընդ հրեշտակին կամակցեա՛լ զայրասպան յիւմէ ամուսնոյն ի բաց կապեաց, եւ զհօր իւրոյ զաչսն եբաց. (Սեբեր. ՟Ժ՟Զ։)