Կթուցեալ

cf. ԿԹՈՏ, եւ ԿԹԱՏԵԱԼ. παραλελυμμένος, ἁδυνατῶν dissolutus, impotens. (եբր. քաշալ. impingo. գթել, գայթել).

Ծնունդք կթուցեալք։ Ծնգաց կթուցելոց. (Ես. ՟Լ՟Ե. 3. Յոբ. ՟Դ. 4։)

Ի ծարաւս իւրեանց կթուցեալք սատակէին. (Յհ. կթ.։)