adj.

ԿՆԱԹՈՂ ԿՆԱՀԱՆ. Որ թողու ըզկին իւր, կամ ի բաց հանէ զօրինաւոր ամուսին իւր.

Կին ոք յանդգնեալ՝ կնաթողին կին լինի. (Կանոն.։ Մխ. դտ.։)

Կնաթողանց արանց, կամ այրաթողաց կանանց. (Շ. ընդհանր.։)

Սպանօղք, եւ կնահանք. (Խոր. ՟Գ. 27։)

Վասն որոշելոյ զկնահանսն։ Եթէ ոք ի կնահանիցն. (Կանոն.։)

Կնահանէից, պոռնկաց. որպէս թէ ուղղ. իցէ կնահանեայք կամ նէք։

Զի մի՛ ամենեւին ի կնահանն ձգիցէ զվնասն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17. յն. արտաքսօղ.)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Երկնահանգէտ

Երկնահանգոյն

Երկնահանդէս

Երկնահանճար

Կնահանութիւն, ութեան

Ձկնահան

Մեկնահանդերձ

Voir tout