high flown discourse;
boasting, swaggering;
cf. Կոկով.
κόμπος verborum ampullae, jactatio, strepitus. Կոկոզանք, եւ ցոյցք. պաճուճանք բանից, կամ սուտ գովութիւն.
Ասացին, թէ փոքրիկ աշխարհ է մարդն. որք կոկովանօք անուանն այսպիսի գովութիւն մարդկան բնութեան շնորհեն. (Նիւս. կազմ.։)
Պերճաբանելն, եւ սոսկ բանից ճոռոմութիւն պաճուճանօք, եւ բանից կոկովանօք զարդարելն. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)
ԿՈԿՈՎԱՆՔ նաց. գ. որպէս ռմկ. կոկովնէր. Երկուորիք արուաց. (լծ. եւ իտ. coglini )
Քոշտանկ է անկումն աղեաց ի փոշտն, որ զկոկովանս պատէ. (Լծ. նիւս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կոկովանք | |
| accusatif | կոկովանս | |
| génitif | կոկովանաց | |
| locatif | կոկովանս | |
| datif | կոկովանաց | |
| ablatif | կոկովանաց | |
| instrumental | կոկովանաւք |