adj.

ornamented with raised embroidery;

s.

garment of divers colours;
corsage, bodice.

adj.

ԿՈՃԿԵՆԻԿ ԿՈՃԿԷՆ, ԿՈՃԿԵՆ, ի, ից. καρπωτός, ἁστραγαλώτος fructibus intextus, talaris, tali formam habens. Յօրինեալն կոճիւք կամ կոճակօք՝ աստղնեգործ. (ըստ յն. պտղաձեւ. կամվիգաձեւ) փառաւոր կոճակներով.

թամար է կոճկենիկ պարգօտն, զոր եւ պատառեացն եւս. (Վանակ. յուրախացիրն.։)

Եւ էր զնովաւ պարեգօտք ասղնեգործք եւ կոճկէնք. զի այնպէս զգենուին դստերք թագաւորաց կոյսք զձորձս իւրեանց։ Եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝ զոր զգեցեալ էր, պատառեաց. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Գ. 18. 19։)