ciguë.
Բառ յն. գօ՛նիօն. κώνειον cicuta. Խոտ թունաւոր. ըստ հյ. մոլեխինդ, կամ խնդամոլի. խնդակոթ. պալտըրան, շիւքէրան.
Սոկրատէս արբ զկոնիոնն, եւ մեռաւ. որ է խնդամոլի. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Դեզ մահու մոլախինդ կոնիոնի արմատ. (Մեսր. երէց.։)
Կոնիոն՝ որ է խնդակոթ. (Ոսկ. ես.։)
Բուսանի ընդ ցորենոյ կոնիովն արմատ. (Վեցօր. ՟Ե։)