s.

ՀԱՃԱՐԻ ՀԱՃԱՐՈՒԿ Անուն ծառոյ.

Զհաճարի եւ զփիճի. զի ոչ են բազմոստք, եւ ոչ ընդդիմանալ հողմոց կարեն՝ ի խոր արմատս ոչ ունելով. (Մխ. առակ. ՟Ի՟Բ։)

Մուրան եւ ընկոյզն եւ նուշն, եւ քնարուկն, եւ հաճարուկն. (Ագաթ.։)