adj.

well versed in the Persian religion;
coreligionary.

adj.

Համակ դենին կրակապաշտ պարսից դիտակ, եւ ուսուցիչ այլոց.

Իշխան դենպետ էր ապար աշխարհին, եւ ըստ իւրեանց մոլորութեանն կարգի՝ համակդեն անուն էր։ Այր մի համակդեն՝ երեւելի ընդ ամենայն վերին աշխարհս. (Եղիշ. ՟Ը։)

Անուանէին զինքեանս համակդեն, այսինքն ամենագէտք ի հաւատ կրակի. (Արծր. ՟Գ. 22։)

Իսկ (Հին բռ.)

Ամենահաւատ, կամ բոլորից ուսուցիչ։

Եւ Հաւատակից.

Զի մի՛ համակդենքն եկեալ բառնայցեն զոսկերս դոցա. (Եղիշ. ՟Ը։)