adj.

always lying, mendacious.

adj.

ἁειψεύστης semper mendax, infidus. Որ միշտ կամ ստէպ ստէ. խաբեբայ. ստախօս.

Կրետացիք հանապազասուտք. (Տիտ. ՟Ա. 2։)

Է շիրիմ ինչ ի կրիտէ, զոր ասեն նոքա դիա (այսինքն դիոս չաստուած). եւ ասէ նոցա դիւթն, հանապազասուտք էք, զի աստուած ոչ մեռանի. (Ոսկ. տիտ.։)

Ի դասելոյ նորին սանատրկոյ, եւ այլոց ոմանց հանապազասուտ արանց աղուանից սպանին զերանելին. (Խոր. ՟Գ. 3։)