s.

ՀԱՉԻՒՆ ՀԱՉՈՒՄՆ. Հաչելն. հեծութիւն. հառաչանք. շնչելն հագագի. ելք խոշո ձայնի ընդ հագագն.

Ո՛չ հաչիւն հառաչիւն, զոր ի ներքուստ ունէր. (Ոսկիփոր.։)

Զանկայուն կամացն, զհաչման հագագին. (Նար. ՟Խ՟Ե։)

Հանէ ի բերանոյն իբրեւ զծուխ զհաչիւն եւ զհառաչիւն. (Վրդն. սղ.։)