adj.

firm, solid, strong;
hard, compact.

adj.

(ի Բեստ. պ. պէսթէ. կապեալ) որ եւ ՀԱՍՏԱԿԱՊ. Պնդակապ. ամրակազմ. ամրակառոյց. սերտագոյն. ամուր.

Որպէս զաշտարակ մի հաստաբեստ, հզօր եւ անշարժ. (Բուզ. ՟Ե. 3։)

Ոչ եթէ ի վերայ հաստաբեստ ինչ զօրութեանց հիմունք մաղոցն հաստատեալ իցեն։ Իբրեւ զմորթ հաստաբեստս բառնալ զմեծաբեռն ծանրութիւնն. (Վեցօր. ՟Թ։)

Մի՛ ինչ թերի գտցի ի հաստաբեստ շինուածոյն եկեղեցւոյ։ Մարմին եմք ի մարմնոյ նորա, եւ ոսկր հաստաբեստ յոսկերաց նորա՝ անխախուտ հաւատոյ միաւորութեամբս. (Լմբ. հանգ.։)

Հաստաբեստ եւ քաջահնչօղ եւ ոսկետեսակ։ Լի գրկօք քարշէին զաղեղն զպինդն եւ զհաստաբեստն. (Վրդն. սղ.։)

Առեալ զհաստաբեստ աղեղն. (Ուռպ.։)