vn.

to invent, to find means or expedients, to contrive, to excogitate.

ձ. հ.

ՀՆԱՐԱՒՈՐԵՄ ՀՆԱՐԱՒՈՐԻՄ. cf. ՀՆԱՐԵՄ. եւ ՀՆԱՐԻՄ. μηχανάομαι, μηχανεύομαι molior, excogito δύναμαι possum, valeo. ճար ճարակ ընել. եւ ատիկել. եւ ջանալ ամմէն կերպով.

Հնարաւորեա՛, գթութեանց հայր։ Վրիպելոյս ինձ հնարաւորեսցես։ Ունայն զիս առնել հնարաւորեսցի. (Նար.։)

Հնարաւորեաց բնութիւնս իմաստութեամբ (կենդանի մնալ ի յաջորդս). (Շ. ատ.։)

Օդ ոտիցն հնարաւորեն զձեւ կօկաց ի մորթոց այծից. (Արծր. ՟Բ. 7։)

Հնարաւորեալ առնու զամրոցն։ Ըստ օրինակի կեղծաւորական հիւանդութեանն, զոր առ դերանիկն հնարաւորեցաւ. (Արծր. ՟Գ. 14։ ՟Դ. 2։)

Հնարաւորեալ ջանան. (Զքր. կթ.։)

Հնարաւորէ գործել։ Մի՛ հնարաւորիր ամենեւին, թէ կարասցես պատրել (այսինքն մի՛ ի զուր ջանար)։ Միոյ աղջկան ոչ հնարաւորէր (այսինքն չկարէր) յաղթել. (ՃՃ.։)

Հնարաւորեցան (այսինքն մարթացան) ընկալուլ զլինելութիւն. (Պղատ. տիմ.։)

Երկու երկիւղից տեսակս՝ գրեթէ ներհականս՝ հնարաւորիմք (այսինքն կարեմք) իմանալ։ (Պղատ.օրին. ՟Ա։)

Ամենայն մեքենայիւք հնարաւորի ապականել. (Նեղոս.։)

Հնարաւորիւր, եթէ մարթ ինչ էր, գիրկս արկանել. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Որ ինչ զիարդ եւ իցէ, ի նախագոյէն ե՛ւ է, ե՛ւ հնարաւորի, ե՛ւ ապրի. (այսինքն հնարեալ լինի հանճարով, գոյաւորի) (Դիոն. ածայ.։)