cf. Հպաւորութիւն.
ՀՊՈՒԹԻՒՆ ՀՊՈՒՄՆ. cf. ՀՊԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ.
Հպութեամբ եւ առաջնապէս։ Երեւեցուցանելով զորդի առ հպութիւն հօր. (Դիոն. երկն. ՟Ժ՟Բ։ Կիւրղ. գանձ.։)
Ի հպումն հողոյ։ Անորիշ հպմամբ մերձաւոր. (Նար. խչ. եւ Նար. կուս.։)
Անկեալ նախահայրն՝ մահաբեր ծառոյն հպմամբ, կանգնէր կենարար փայտին մերձենալ ի սմա. (Շ. տաղ.։)
Հպումն յաստուած։ Հաղորդեալ ի ձեռն իմացականին հպման. (Լմբ. սղ.։)
Հպմամբ շրթանց. (Երզն. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպումն | հպմունք |
| accusatif | հպումն | հպմունս |
| génitif | հպման | հպմանց |
| locatif | հպման | հպմունս |
| datif | հպման | հպմանց |
| ablatif | հպմանէ | հպմանց |
| instrumental | հպմամբ | հպմամբք |