ՀՌՉԱԿՈՒԹԻՒՆ ՀՌՉԱԿՈՒՄՆ. Հռչակաւորութիւն. հռչակելն.
Ըստ հոյակապ անուանակիր հռչակութեան. (Յհ. կթ.։)
Եդիր զիս ի հռչակումն ազգաց (այսինքն ի բամբասանս). (Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հռչակութիւն | հռչակութիւնք |
| accusatif | հռչակութիւն | հռչակութիւնս |
| génitif | հռչակութեան | հռչակութեանց |
| locatif | հռչակութեան | հռչակութիւնս |
| datif | հռչակութեան | հռչակութեանց |
| ablatif | հռչակութենէ | հռչակութեանց |
| instrumental | հռչակութեամբ | հռչակութեամբք |