ՀՌՉԱԿՈՒԹԻՒՆ ՀՌՉԱԿՈՒՄՆ. Հռչակաւորութիւն. հռչակելն.
Ըստ հոյակապ անուանակիր հռչակութեան. (Յհ. կթ.։)
Եդիր զիս ի հռչակումն ազգաց (այսինքն ի բամբասանս). (Իսիւք.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հռչակութիւն | հռչակութիւնք |
accusatif | հռչակութիւն | հռչակութիւնս |
génitif | հռչակութեան | հռչակութեանց |
locatif | հռչակութեան | հռչակութիւնս |
datif | հռչակութեան | հռչակութեանց |
ablatif | հռչակութենէ | հռչակութեանց |
instrumental | հռչակութեամբ | հռչակութեամբք |