adj.

ignivomous, fire-breathing;

s.

burst of flame, eruption, volcano.

adj.

Որ բղխէ զհուր.

Հրաբուղխ եւ կայծակնատարած ցոլացմամբ կիզանօղ լեզուացն. (Նար. յովէդ.։)

adj.

ՀՐԱԲՈՒՂԽՔ ա. Բղխմունք հրոյ. հրեղէն անձրեւք.

Ի ժամանակին ղովտայ հրձիգքն այնք, եւ հրաբուղխք ի վերայ հասին. (Ոսկ. յհ. 44։)