adj. adv.

ՀՐՃՈՒԱԼԻ ՀՐՃՈՒԱԼԻՐ ՀՐՃՈՒԱԼԻՑ. Լի կամ լցեալ հրճուանօք. ցնծալից. ուրախալից.

Հրճուալի ձայնիւ օրհնէր զաստուած. (Ճ. ՟Ա.։)

Հրճուալիր բերկրալից ուրախութեամբ բարգաւաճեալ. (Զքր. կթ.։)

Հրճուալից էին։ Հրճուալից կենացն. (Պիտ.։)

Բոլոր անձամբ հրճուալից լինի. (Համամ առակ.։)

Պարք աստեղացն հրճուալից փայլեն. (Զքր. կթ.։)

Հրճուալից զուարճանան. (Պիտ.։)