exhorting, exciting;
cf. Ձայնատու;
— լինել, to dare, to defy, to challenge, to throw down the glove or gauntlet;
to provoke, to instigate;
— ժամանակ, day fixed for combat or duel;
—ք, noise, rumour, crash, resounding, sound, echo.
Ուր իցէ տալ զձայն.
Արդնընկէց տէգընկէց՝ ձայնատուր (կամ ձայնատու) ժամանակաւն. այսինքն ընդ լինել խրախուսանաց. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 14։)
ՁԱՅՆԱՏՈՒՐ ԼԻՆԵԼ. φωνήν ἁφίημι vocem emittto, edo προκαλέω provoco. Ձայն տալ. խիզախել. ձայնել. կոչել.
Արդիւնքն իսկ աղաղակեն եւ ձայնատուր լինին. (Թղթ. բարուք.։)
Մի՛ անձամբ ձայնատուր փորձութեանցն լինիցիս. (Ոսկ. եբր. ՟Է։)
ՁԱՅՆԱՏՈՒՐՔ գ. κτύπος, -ποι strepitus, fragor. Ձայնարձակութիւն. շաչիւն շառաչիւն.
Կազմէր ձայնատուրս հանգոյն որոտմանց բարբառոց. (Եւս. քր. ՟Ա։)