adj.

of or belonging to horses;

s.

horseman, rider;

zool.

sand-piper.

adj.

ἴππειος, ἰππικός equinus, equester. Որ ինչ անկ է ձիոյ, եւ ձիաւորի.

Ձիաստաց ի ձիական մարմնոց։ Ձիական ախտք։ Ձիական ասպարիսօք կամ ուժգնութեամբ. (Փիլ. բագն. եւ Փիլ. այլաբ.։ Վրդն. երգ.։ Արծր. ՟Ե. 2։ Լմբ. սղ.։)

Ձիական պատերազմաւ, կամ զօրութեամբ. (Պիտ.։)

Ձիական զօրութեամբ մարտնչիցի. (Նիւս. երգ.։)

Ձիական եւ նաւական զօրութիւն։ Զկառս եւ զձիական զօրսն. (Փիլ. իմաստն.։ Եւս. քր. ՟Ա։ Նչ. եզեկ.։)

Ձիական զօրաց ձիօք յաղթեալք. (Վրդն. երգ.։)

Եւ Ձիաւոր.

Ձիականօք, եւ հետեւակօք. (Նար. գանձ հոգ. յորմէ եւ Գանձրն.։)

Եւ անուն թռչնոյ.

Ձիական թռչուն զծառս փորէ, եւ ջուր անձրեւու փտէ, եւ որդունս ծնանի, եւ այնու կերակրէ. (Մխ. առակ. ՟Ճ՟Խ՟Թ։)