adj.

casting or emitting rays, radiant, sparkling, shining, brilliant, resplendent.

adj.

Որ արձակէ յիւրմէ զճառագայթս. յորմէ ճառագայթք հատանին.

Ճառագայթարձակ լոյս. (Անյաղթ բարձր.։ Շար.։ Կիւրղ. խչ.։)

Ցանկացար անանց ճառագայթարձակ լուսոյ թագաւորութեանն քրիստոսի։ Զճառագայթարձակ զպատմուճանն զգեցոյց. (Ագաթ.։)

Գալստեանն՝ ճառագայթարձակ փայլմամբ՝ ի վերայ ամպոց երկնից. (Կիւրղ. ղկ.։)

Ճառագայթարձակ փայլմամբ զամենայն զգայարանս մեր լուսաւորեալ։ Լոյս ծագեաց ճառագայթարձակ մարմնովն. (Խոսր.։)

Պակեաւ ի ճառագայթարձակ հրաշից իմաստութենէ. (Վրք. ոսկ.։)

Ճառագայթարձակ հրակերպ երեւմամբ։ Ճառագայթարձակ ձեւով զքեզ լուսազարդեալ ցուցեր նոցա. (Գանձ.։)

Զջահս ճառագայթարձակս, եւ իւղ ամանօք բարձցեն. (Ճ. ՟Ժ.։)

Հոգւոյն իւրոյ ճառագայթարձակ փայլումն. (Բաբիղ. յհ. մկ.։)

Մումեր հատանող, եւ ճառագայթարձակ փայլեալ. (Արծր. ՟Ե. 2։)