adj. s.

ՃԵՂԱՆԱԿ կամ ՃԵՂԵՆԱԿ. Զարդ գլխոյ կամ զգեստուց, թերեւս որպէս ճիւղաւոր. իբր ճղալլը լէլնկ, կամ թէլլի փուլլու ճէլլայի դիպակ, եւ այլն. զի է անյայտ թէ ի բա գրոց ո՞ր բառ պատասխանէ յայլ լեզուս, յասելն.

Զմատանիս եւ զկշտապանակս նոցա, զդիպակս, եւ զճեղանակս (կամ ճեղենակս). (Ես. ՟Գ. 22։)

Ոսկեղէն թել ճեղանակ. յն. հիւսեալ. (Պտմ. աղեքս.։)