plain, level, even, equal.
ἑπίκοινος, -κοινῶν communis, aequalis, conjunctus, particeps, socius. իբր Մակհաւասար. զուգահաւասար. յար եւ նման. անայլայլակ. բարեխառն. հասարակ, եւ հասարակորդ. հաղորդ.
Բարձրահասակդ, եւ մակաւասարդ քաջաց։ Որ ոչն մակաւասար ենթակային տրամախոհի, զիա՞րդ տնօրինաբար բաժանէ. (Մագ. ՟Ժ՟Դ. ՟Ժ՟Ը։)
Ի պատկեր քո մակաւասար ստեղծեր զմարդն. (Մաշտ.։)
Զբնաւս տածէ մակաւասար բնութիւնն։ Անեղակա եւ մակաւասար բնութիւն ի վերայ կալով ամենայնի՝ նախախնամէ զամենեսեան. (Ճ. ՟Ա.։ Մագ. ՟Ե։)
Քահանայք վերագոյն պատուոյ մակաւասարք ըստ շնորհակալութեան բաշխեցելոցն լինին աստուծոյ. (Փիլ. քհ.։)
Որպէս գըլուխըն գիսաւոր (կամ դիպաւոր), մակաւասար անձին բոլոր. (Շ. եդես.։)
Փայլածուն զմակաւասար գօտին վիճակեցաւ. (Շիր.։)
ՄԱԿԱՒԱՍԱՐ ԱՆՈՒՆ. ἑπίκοινον nomen epicoenum. ըստ յն. քերականաց՝ է բառ անխտիր յարականն եւ յիգականն ըստ յանգի.
Սերք են երեք. ար. իգ. չէզ. եւ են ոմանք՝ որ յաւելուն ի նոսա այլ եւս երկուս, հասարակ, եւ մակաւասար. եւ է հասարակ, ձի, շուն. (յն. ἅνθρωπος, ἴππος մարդ, ձի) իսկ մակաւասար, ծիծառն, աքիս. (յն. χελιδών, ἁετός ծիծառն, արծուի). (Թր. քեր.։) Ուր հյ. մեկնիչք ի զուր ճգնին ի մեր լեզու յարմարել զբանքս.
եւ ի դերեւ ելանէ ասելն Երզն.
Մակաւասարն, որ է ի վեր քան զհաւասարն. եւ այլն։ Շա՛տ է գիտել՝ թէ ի հայումս հասարակն եւ մակաւասարն են նոյն. զի ոչ հայիմք ի յանգս ձայնից, այլ ի նշանակութիւնն. իբր զի անխտիր հասարակ են արուի եւ իգի ձայնքս մարդ, ձի, շուն, արծուի, ծիծառն, աքիս։