adj.

death bearing, mortiferous, mortal;

s. chem.

azote.

adj.

Ծնօղ՝ առաջնորդ՝ պատճառ մահու. մահառիթ. մահաբեր.

Կապեալ զիշխանըն մահածին. (Շար.։)

Յայնժամ ծածկեալ զեգիպտացին, եւ աստ զիշխանըն մահածին։ Ձեռն իմ ձգեալ յուղէշ ծառին, կթել պըտուղ ինձ մահածին. (Յիսուս որդի.։)

Բառնայցէ ամենափրկիչն քրիստոս զմեղս անիծաբերս եւ մահածինս. (Ագաթ.։)

Բառնեալ անիծից՝ որ վասն յանցանաց մահածին ճաշակմանն. (Տօնակ.։)

Մահածին թոյնք. (Արծր. ՟Գ. 2. եւ 5։)