adj.

child-murdering.

adj.

Կոտորիչ մանկանց. մանկասպան, որ տայ սպանանել զմանկունս այլոց. որպէս եւ հրաման նորա, կամ սուր.

Նայեա՛ց ընդ վախճան մանկակատոր յանդգնելոյն։ Զմանկակատորն (զհերովդէս) յայլոց սպանեալ գտանէր. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9։)

Մովսէս ի մանկակատոր հրամանէն փարաւովնի զերծանի. (Նչ. եզեկ.։)

ՄԱՆԿԱԿՈՏՈՐ ԼԻՆԵԼ, եւ ԱՌՆԵԼ. Կոտորել զմանկունս.

Վասն մանկակոտոր լինելոյն հերովդէի փախուցին զնա յանապատ։ Երկիւղ կասկածանաց մանկակատոր լինելոյն հերովդէի. (Իգն.։)

Արտաքուստ մանկակատոր արասցէ սուր. (Մխ. երեմ.։)