human.
cf. ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ.
Յամենայն մարդկեղէն մեղաց։ Մարդկեղէն մարմնոցն։ Մարդկեղէն ուսմամբ։ Մարդկեղէն բնութեան։ Ամենայն մարդկեղէն ստեղծուածոյ. (Թու. ՟Է. 6։ Իմ. ՟Ժ՟Բ. 5։ ՟Ա. Կոր. ՟Բ. 13։ Յկ. ՟Գ. 7։ ՟Ա. Պետ. ՟Բ. 13։)
Լինին հոգեղէն փոխանակ մարմնաւորաց, եւ աստուածեղէնք փոխանակ մարդկեղինաց. (Եփր. եփես.։)
Փշրեաց զմայր մարդկեղէն անտառաց. (Յհ. կթ.։)
Մարդկեղէն իմն ախտացեալ էին յայն. (Ոսկ. մտթ.։)
Մարդկեղէն կեանք։ Կեանք մարդկեղէնք։ Շունչ մարդկեղէն։ Մարդկեղէն մտաց։ Զպարտիս մարդկեղէնս. (Իսիւք.։)
Առաքեալքն քաղցր լծովն յիսուսի եդին ակօս ի բնութիւնս՝ ի դաշտս մարդկեղէնս. (Համամ առակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մարդկեղէն | մարդկեղէնք |
| accusatif | մարդկեղէն | մարդկեղէնս |
| génitif | մարդկեղինի | մարդկեղինաց |
| locatif | մարդկեղինի | մարդկեղէնս |
| datif | մարդկեղինի | մարդկեղինաց |
| ablatif | մարդկեղինէ | մարդկեղինաց |
| instrumental | մարդկեղինաւ | մարդկեղինաւք |