adj.

ՄԱՐՄՆԱԶԳԱԾ ՄԱՐՄՆԱԶԳԵԱՑ ՄԱՐՄՆԱԶԳԵՍՏ ՄԱՐՄՆԱԶԳԵՑԻԿ. σαρκοφόρος, σαρκα φόρων carne vestitus, carnem gestans, carniferus. Որ զգեցեալ է զմարմին որպէս ի բնէ մարմին ունօղ, եւ մարմնացեալ, եւ մարմնաւոր.

Վասն մսապատ մարմնազգած լինելոյս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 16։)

Եկեալ մերձեցաւ առ մեզ ըստ մարմնազգած մարմնապատն լինելոյ. (անդ. 19։)

Որ զմարմնով եւ զարեամբ արհամարհէր (դեւն), ի մարմնազգեաց մարդոյ (յանտոնէ) փախստեայ լեալ կործանէր. (Աթ. անտ.)

Ոչ հայր մարմնազգեաց, այլ՝ որդի. ո՛չ հոգին թանձրացեալ մարմնով, այլ միածինն ի հօրէ. (Կաղանկտ.։)

Ոչ ոք ի մարմնազգեստիցս եւ ի հոսանուտ բնութենէս։ Անհնար է մարմնազգեստի սրբութիւն ստանալ առանց մեծի ժուժկալութեան. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)

Ի մարմնազգեստից ազանց՝ անմարմնոցն յաղթեալ ի փառս (սուրբ կոյս). (Տաղ.։)

Նա է աստուած մարմնազգեստ, իսկ մեք մարդիկ հոգեզգեստք։ Երկիր պագանել աստուծոյ մարմնազգեստի. (Աթ. ՟Ա։ Առ որս. ՟Ժ։)

Մարմնազգեցիկ խառնմամբ. (Անան. եկեղ։)