adj.

loud, noisy, sounding, sonorous, resounding;

adv.

aloud, with loud cries or shouts, noisily, with hue and cry, clamorously;
— աղաղակել, կարդալ, to cry with might and main, to roar out, to cry with all one's strength.

adj.

μεγαλόφωνος magnam vocem habens. Բարձրաձոյն. մեծաբարբառ. համարձակաձայն.

Մեծաձայն քարոզ քրիստոսի։ Մեծաձայն բարբառով, կամ հրամանաւ. (Ճ. ՟Բ.։ Արշ.։ Տօնակ.։)

Իբրեւ զձայն փողոց մեծաձայնից. (Հ. Կիր. երզն.։)

adv.

Եւ մ. μεγαλοφώνως, -φωνῆ կամ ἑν φωνῇ μεγάλῃ, μέγα alta, magna, clara voce. Ի ձայն մեծ. ի ձայն բարձր. մեծաձայնապէս. բարձր բարբառով.

Մեծաձայն հնչել, կամ աղաղակել, լալ, երդնուլ. (ասել եւ այլն. ստէպ ի սուրբ գիրս.)

Մեծաձայն գոչէ աւետարանիչն փոփոխումն զմահ նորա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 24.) (ըստ այլ յն. մեծախորհրդաբար. μεγαλοφρώνως )

Յովհաննէս մեծաձայն զնմանէ աղաղակեաց առաջի ազգաց. (Նանայ.։)

Մեծաձայն դատախազեն. (Նար. ՟Հ՟Թ։)