adj.

dead;

s.

carcass;

fig.

idols, image.

s.

θνησιμαῖον morticinum. Մեռեալն կենդանւոյն. դի. գէշ. շաղիղ. դիակունք, եւ դիք հեթանոսաց.

Մերձեսցի ի մեռելոտի կամ ի գազանաբեկ։ Ի մեռելոտիս անասնոց։ Մեռելոտի եւ գազանաբեկ ոչ երբէք կերայ։ Խորշել ի մեռելոտւոյ (յն. հեղձուցելոյ)։ Թաթաւեցան յարեան մեռելոտւոց։ Պղծեցին զերկիր իմ մեռելոտւովք գարշելեացն գարշելեացն իւրեանց (դից կամ կռոց). եւ այլն։

Կերան զզոհեալս եւ զմեռելոտիս. յն. զզոհս մեռելոց. (Սղ. ՟Ճ՟Ե. 28։)

Նման է մեռելոտոյ՝ որ կայ ի տանն հոտեալ. (Համամ առակ.։)

adj.

ՄԵՌԵԼՈՏԻ. ա. θνησιμαίος, -ια, -ον morticinus, -a, um. Մեռեալ. մեռելական.

Քան զշուն մեռելոտի գարշելի եղեալ։ Զէշս եւ զձիս մեռելոտիս առ սովոյն վտանգի անխտիր ուտէին. (Սարգ. յկ. ՟Դ։ Եղիշ. ՟Գ։)

Կենդանի է աստուած. իսկ նոքա (չաստուածք կամ կուռքն) մեռելոտի, եւ ոչ մեռեալ. զի ոչ բնաւին իսկ էին կենդանի. (Մխ. երեմ.։)

Սրբեսցէ զխիղճ մտաց ձերոց ի մեռելոտի գործոց անտի (յն. ի մեռեալ գործոց), պաշտել զաստուած կենդանի. (Եբր. ՟Թ. 14։)

Այն քո սիրուն քրիստոսի՝ այսպիսի մեռելոտի հաւատով առ ի մէնջ պաշտի. (Լմբ. պտրգ.։)

Եւ մաշկեկաւ մեռելոտին (այսինքն մեռելոտեաւ), անցո՛ ընդ կեանս այս երկրային. (Յիսուս որդի.։)

Եւս եւ Մահկանացու. մեռոտ.

Անմեռն ընդ մեռելոտիս միաբանի, ընդ աւազակս խաչի. (Ածաբ. խչ.։)