adj.

cf. Մուրացած.

adj.

ՄՈՒՐԱՑԱԾ ՄՈՒՐԱՑԱԾԻ ՄՈՒՐԱՑԱԾՈՅ. Մուրացեալ. ի փոխ առեալ. օտարին. եւ Կցկտուր. կարկատուն.

Մուրացածիւն, կամ մուրացածոյիւն այնուիկ գծագրութեամբ. (Փարպ.։ Խոր. ՟Գ. 52։)

Կարկատուն մուրացածի բանիւք. (Արծր. ՟Բ. 7։)

Գուբն՝ մուրացածոյ եւ եկամուտ զջուրն ունի. (Սեբեր. ՟Գ։)

Ինքեան ձայնիւ, եւ ոչ մուրացածոյ բարբառով. (Փարպ.։)

Ի բազմացն սակաւ ինչ բերաք ի մէջ մուրացածոյ բանիւք. (Ճ. ՟Ե.։)